Poprzednie kościoły
Krótka historia Kościołów katolickiego w Rodos
W 1912 roku Włosi wyzwolili Rodos spod dominacji tureckiej, która trwała przez kilka wieków. W tym wczesnym okresie zreorganizowali życie na wyspie poprzez budowę nowych obiektów, takich jak szpitale, szkoły, sąd. Jednocześnie bracia franciszkanie zaczęli budować kościoły, domy dziecka i szkoły.
Prałat Gianmaria Castellani, pierwszy biskupRodos, rozpoczął budowę katedry pod wezwaniemświętego Jana w Mandrachi. Była to pierwsza katedra całego Dodekanezu. Obok katedrypowstała także rezydencję biskupa. Franciszkanie pomagali zarówno w katedrze jak i w rezydencji biskupa. Dzięki rozwojowi religijnemu i społecznemustopniowo powstawały nowe parafie i kaplice jak na przykład kaplica Matki Bożej w Acandia. Była to mała kaplica blisko morza, w niewielkiej odległości od katedry, która służyła dzieciom w nowym domu dziecka.
W 1935 roku powstala kaplica Najświętszego Serca dla Sióstr Franciszkanek Misjonarek, którejako pierwsze przybyły na Rodos w 1875 roku. Posługiwały w przedszkolach, szpitalu i opiekowały się sierotami. W latach 60 i 70 siostry powróciły do Włoch. Ich miejsce zajęli Braci Szkół Chrześcijańskich Świętego Jana Chrzciciela, którzy posługiwali na wyspie do wczesnych lat dziewięćdziesiątych.
Również w Rodos w centrum miasta, można zobaczyć pozostałości kaplicy szpitala regionalnego.Powstał on dzięki wsparciu włoskiego stowarzyszenia pomocy misjonarzom i był zarządzany przez Siostry Franciszkanki Niepokalanego Serca Maryi.Kaplica jest obecnie bardzo zaniedbana. Dwie inne kaplice powstały w szkołach dla chłopców i dziewcząt. Również te kaplice były dziełem stowarzyszenia pomocy misjonarzom. Jedna kaplica była powierzona braciom a druga siostrom. W okresie włoskim powierzono dużo uwagi odpowiedniemu przygotowaniu ziemi. Powstały liczne wsie typowo rolnicze z całym zapleczem jak szkoły oraz kościoły i kaplice. Wśród tych, które pozostały do dziś warto wspomnieć kościół Matki Bożej obecnie wykorzystywany jako cerkiew wewnątrz greckiej bazy wojskowej.
Innąwsią typowo rolnicząCampo Chiaro znana także jako Eleousa. Wieś ta znajduje się w centrum wyspy. Po pokonaniu gęstegolasuwjeżdża się do niewielkiej wioski, w której dominuje kościół pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej, dzisiaj cerkiew grecka. Po obydwu stronach kościoła można zobaczyć pozostałości sanatorium i szkoły, które powstały w okresie włoskim. W miejscu tym posługiwały Siostry Franciszkanki. Również wewnątrz wyspy, na wzgórzu zwanym „ wzgórzem proroka Eliasza”, znajduje się mała kaplica pod wezwaniem świętego Jerzego. Niestety obecnie kaplica ta jest bardzo zaniedbana.
W mieście Kolimbia, centrum południowego wybrzeża powstał kościół pod wezwaniem świętego Benedykta. Był to kościół w domu opieki. Posługiwały w nim Siostry Franciszkanki. W pobliżu kościoła powstał także akwedukt, który był wykorzystywany do nawadniania okolicznych pól.
Na południu wyspy można zobaczyć inną wioskę rolniczą zbudowany wokół kościoła pod wezwaniem świętego Marka. Również tutaj znajdowała się szkoły podstawowa, którą prowadziłySiostry Franciszkanki. W pobliżu kościoła, obecnie opuszczonego, istniało później więzienie.
