Obecność Kościoła katolickiego na wyspach Rodos i Cypr była od samego początku istnienia zakonu franciszkańskiego ściśle związana z Kustodią Ziemi Świętej. Porty w Rodos pełniły rolę punktów tranzytowych w podróżydo Ziemi Świętej. Były one również często uczęszczane przez braci, którzy z zachodu podróżowali na bliski wschód.
Źródła historyczne potwierdzają, że już w roku 1000 powstał kościółłaciński na Rodos. Służył on licznym kupcom i podróżnym przyjeżdżającym wówczas z zachodu.
W okresie wypraw krzyżowychłacińska społeczność szybko rosła i powstało wówczas wiele nowych kościołów. W tym też okresie przybywają pierwsi bracia franciszkanie z Włoch, którzy rozprzestrzeniają swoją obecność na całej wyspie.
W okresie dominacji tureckiejtylko niektórzy franciszkanie otrzymali pozwolenie na pobyt na Rodos. Śpieszyli oni z pomocą duchowną niewolnikom i kupcom, nawet jeśli liczba tych ostatnich ciągle malała.
W epoce nowożytnej (1912-1943), bracia franciszkanie w znacznym stopniu przyczynili się do rozwoju duchowego międzynarodowej społeczności katolickiej mieszkającej na Rodos. Najliczniejszą grupą byli Włosi. W tym okresieduszpasterstwem na Rodos opiekowali się franciszkanie z prowincji w Asyżu.
Od 1972 roku, franciszkańska obecność na wyspie jest ściśle związana z Kustodią Ziemi Świętej, która wysyła z Jerozolimy braci franciszkanów, bydbali o duchowy rozwój katolickiej społeczności Rodos.