Η εκκλησία, γνωστή στους κατοίκους της πόλης ως "Sancta Maria", βρίσκεται στην κεντρική περιοχή του Νιοχωρίου. Το συγκρότημα περιλαμβάνει το Μοναστήρι των Φραγκισκανών της Κουστωδίας των Αγίων Τόπων, οι οποίοι είναι πάστορες στο νησί, και τον ξενώνα του Μοναστηριού όπου διάφοροι πιστοί φιλοξενούνται συχνά όταν χρειάζονται ένα διάλειμμα ή να κάνουν ιστορικές έρευνες και μελέτες. Στον ξενώνα μένουν και εθελοντές από διάφορες χώρες του κόσμου, οι οποίοι προσφέρουν τις γνώσεις τους σε αυτούς που τις χρειάζονται - είναι πολλοί - και ανήκουν στην Λατινική Εκκλησία των Δωδεκανήσων.

Η Θεία Λειτουργία πραγματοποιείται κάθε μέρα σε διάφορες γλώσσες και η Κοινότητα συχνά συγκεντρώνεται εδώ, και πιο συγκεκριμένα στο St.Claire's Hall, που ανακαινίστηκε πρόσφατα από τον ιερέα της Ενορίας με τη βοήθεια φίλων και εθελοντών.


Ιστορικά δεδομένα

Κατά την περίοδο των Σταυροφόρων, η Εκκλησία της Παναγίας της Νίκης- που στη συνέχεια καταστράφηκε - βρισκόταν στο Βορειοανατολικό άκρο των τειχών της πόλης, δίπλα από την πύλη της Αγίας Αικατερίνης.

Όταν οι Τούρκοι κατέκτησαν τη Ρόδο, το 1522, οι Φραγκισκανοί έπρεπε να φύγουν από το νησί μαζί με τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννη. Το 1719, ο Αποστολικός Νομός των Φραγκισκανών της Κωνσταντινούπολης, εγκαθίδρυσε εκ νέου την Αποστολή του στην Ρόδο, χρησιμοποιώντας μια αρχαία εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στον Αγ. Στέφανο λόγο του ότι φέρει το ίδιο όνομα, όπου γινόταν προσκύνημα της Αγίας εικόνας της Παναγίας της Φανερωμένης. Σε αυτό το χώρο κτίστηκε στη συνέχεια η εκκλησία της Παναγίας της Νίκης. Η καινούρια εκκλησία, που κτίστηκε το 1743 και επεκτάθηκε το1851, έγινε η κύρια Καθολική Εκκλησία στη Ρόδο.

Η εκκλησία βρίσκεται στην ελληνική περιοχή του Νιοχωρίου, δίπλα από μια πρώην λίμνη που αποξηραθήκε το 1926. Εκείνο το χρόνο, το πάνω μέρος του καμπαναριού κατέρρευσε εξ αιτίας ενός σεισμού. Το 1927, με σχέδιο του Di Faust, που εφάρμοσε ο Bernabiti, ξεκίνησε η καινούρια πρόσοψη και ολοκληρώθηκε το 1929. Η πύλη Μπαρόκ αντικαταστάθηκε με μια πιο εξελιγμένη σιδερένια πύλη, που κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του Carlo Boselli στην Εμίλια-Ρομάνια (Ιταλία).

Η πρόσοψη φέρει αρχιτεκτονική διακόσμηση της Σταυροφορίας, πάνω σε άσπρο πλαίσιο από γύψο. Πάνω από την πύλη υπάρχει μικρή κόγχη, με ένα όμορφο άγαλμα της Παναγίας της Παρθένου.

Το εσωτερικό περιλαμβάνει ένα νάρθηκα με πτέρυγα. Η εκκλησία είναι χωρισμένη σε τρία σταυροθόλια και καταλήγει σε τετραγωνική χορωδία, με ένα θόλο στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα φανάρι.

Η καινούρια εκκλησία κτίστηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται πιο απλή και πιο αυστηρή. Τα δύο ιερά αντικατέστησαν δύο παρεκκλήσια, που είναι αφιερωμένα στον Άγιο Φραγκίσκο και στον Άγιο Αντώνιο, ενώ μειώθηκε ο αριθμός των διακοσμητικών σχεδίων.

Στη δεξιά πλευρά του προαυλίου, που είναι στρωμένο με παραδοσιακό μωσαϊκό από ασπρόμαυρα χαλίκια, βρίσκεται το Μοναστήρι, που χρησιμοποιείται κατά περιόδους, για δραστηριότητες της Ενορίας.

Το 1937 ο Cosimo Salvatore, γλύπτης μαρμάρων από τη Ρόδο, επικάλυψε τα σκαλιά, καθώς και το πίσω, αλλά και το μπροστινό τμήμα του κύριου ιερού, με μάρμαρο Carrara.

Με τα χρόνια έχουν γίνει ανακαινίσεις και βελτιώσεις στην εκκλησία και στο μοναστήρι εσωτερικά και εξωτερικά, και τα έργα συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.
Στην αριστερή πλευρά της εκκλησίας, μπορείτε τώρα να επισκεφτείτε την φάτνη του Αγ. Φραγκίσκου κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Οι κάτοικοι της περιοχής μικροί και μεγάλοι, καθώς και οι διαμένοντες σε ολόκληρο το νησί της Ρόδου, όπως και τουρίστες, έρχονται για να την θαυμάσουν.